We vragen het ons dagelijks af.. hoe lang moeten we nog.. Corona.. wanneer hebben we het “overwonnen”. Nu wil ik niet de discussie aangaan ..ik ben een gematigd persoon en hou al helemaal niet van dit soort gesprekken. Ieder mens hun eigen visie en ik hou het graag bij het mijne.
Gelukkig heb ik er nog weinig mee te maken gehad mbt zieke mensen in mijn eigen omgeving. Alleen mijn schoondochter is een keer positief getest en had alleen lichte klachten. Met 3 directe familieleden bij de politie en 1 in de zorg is de kans best groot dat het vaker was voorgekomen denk ik dan. Dus ik prijs mij gelukkig...
Daarnaast heb ik er persoonlijk ook weinig last van. Ik ben graag thuis, hou niet van winkelen, festivals en grote groepen mensen in het algemeen. Ik hou van de natuur.. lekker buiten wandelen, paardrijden of mountainbiken. Helaas is dat toch ook wel steeds drukker geworden, maar gelukkig ken ik rustige plekken waardoor ik er nog weinig last van heb. Daarnaast ben ik gewoon heel graag thuis, kan heel goed alleen zijn en hoef niet perse op visite.
Soms is het wat onpraktisch, als je een keer uit eten wilt, maar ook dat is niet echt een probleem te noemen. Al snap ik dat dit voor de ondernemers natuurlijk wel is. Net als zoveel andere ondernemers.
Maar dan kijk ik het nieuws.. wat ik trouwens de laatste tijd uit de weg ga, ..want alleen al van het nieuws te kijken zou je in een zware depressie geraken.. maar dat terzijde. Wat ik eigenlijk zeggen wil is.. relativering, een groot goed.
Waar wij als Nederlanders het blijkbaar zo moeilijk vinden om concessies te doen, niet op wintersport kunnen, vakantie naar het buitenland, winkelen op zaterdag, feestjes, huisfeestjes etc.. zie ik op het journaal voorbij komen dat er een aardbeving is geweest op Sulawesi.. en dan moet je je eens indenken. Zit je in corona tijd, ben je huis en haard kwijt, misschien zelfs je geliefde. Heb je geen eten, gezondheidszorg en zit je als jonge moeder met 2 kleintjes in een zelfgemaakt tentje.. en dan denk ik.. wat zijn wij westerlingen toch egocentrisch .. want stel je toch een voor.. je kunt een keer niet naar Italie, niet een feestje vieren of een festival bezoeken..
Ik heb dan geen woorden en begrijp het niet .. Ik ben alleen maar blij dat ik in Nederland woon, in mijn warme huisje, dat mijn kinderen het goed hebben, dat ik naar buiten kan en een warme jas aan kan trekken. Dat ik eten kan bestellen bij de Jumbo of een pizza kan bestellen bij de lokale pizzeria.. Die mensen op Sulawesi hebben niets, maar hebben wel Corona, net als wij..
Comments
Post a Comment