Ik hoor je denken “po” ?... dat is een interessant woord voor “post operation”. 😁
Mijn herstel gaat zoals in de vorige post voorspoedig. Ik heb het dan voornamelijk over het helen van de wonden en het verkleuren naar een normale huidskleur van mijn bovenlijf. Toch... als ik in de spiegel kijk herken ik dat stuk van mijn lijf totaal niet. Ik moet echt een stukje naar boven kijken wil ik zien dat ik het ben.. dat is best gek, dat mijn hoofd niet meer bij een deel van mijn lijf past. Ik denk dat het een kwestie van wennen is. Dat je het op een gegeven moment niet meer ziet. Of er tenminste niet meer op let. Daar hoop ik op. Dat ik niet ga letten op anderen, dat ik me ga afvragen of ze het zien? Wat ze zullen denken enzovoorts. Natuurlijk moet ik me daar vervolgens niets van aantrekken...
Ik ben benieuwd of me dat lukt. Ik ga het in elk geval proberen.
(Maar nu ik het even terug leest denk ik .... stel je niet aan, er is waarschijnlijk niemand die het zal zien.. al helemaal niet met kleren aan.)
Eigenlijk had ik gehoopt dat ik na de operatie als herboren mijn bed uit zou springen. Dat al mijn klachten als de noorderzon zouden verdwijnen. Maar ik merk helaas het tegenovergestelde. Nu ik de medicatie aan het afbouwen ben, komen de klachten hard weer terug. Afgelopen nacht heb ik weer geen oog dicht gedaan en het feit dat ik alleen op mijn rug mag/kan liggen helpt ook niet mee. Overal heb ik kussens liggen om het wat comfortabel te maken, maar het helpt geen r**t. (Reet, maar ik wil het netjes houden).
Ik zeg tegen mijzelf.. neem je tijd, doe het nu niet overhaast.. zoiets heeft tijd nodig. I know, maar ik ben zo ontzettend ongeduldig ... Ik wil weer fietsen, paardrijden, zelfs stallen uitmesten, wandelen, toch ook wel weer aan het werk gaan.. al is vrij zijn best leuk, maar niet als je niets kunt/mag en al helemaal niet in Corona tijd. Ik ben dus eigenlijk dubbel zielig 😅
Maar goed, genoeg gezeurd.. de zon schijnt (een beetje).. de tv bied onuitputtelijke tv aan, ik kan schrijven, lezen, luieren... Tegen de tijd dat ik alles weer vol energie kan, kijk ik vast met weemoed terug naar deze heerlijke relaxte tijd van leven... dus ik spreek mijzelf maar even streng toe en zeg.. “geniet er van, voor je het weet is het voorbij” 💋💋
Comments
Post a Comment