Skip to main content

Grote boodschap ... 🤢




Grote boodschap

Klinkt heel veelbelovend, maar eigenlijk is de titel nogal bedriegelijk...
Want wat doe je als je heden ten dagen, 2020 kampeert en al het sanitair met rood lint is afgesloten..
Met andere woorden..Je zou maar hoge nood hebben.
Dan is 3 minuten naar huis best lang...
Gierend door de bocht met samen geknepen billen is geen aanrader.. dat kan ik je uit ervaring alvast wel vertellen. Maar soms heb je gewoon geen andere optie...

Nu hebben we gewoon een toilet aan boord hoor en die werkt prima. Daar kunnen alle boodschappen op gedaan worden. Maar dat is eigenlijk voor mij een no go... Je kunt je misschien voorstellen dat zo’n caravan niet bijster groot is. Ons bed is naast het toilet (hoofdeinde om precies te zijn). Dus om daar nu een flinke bolus in te leggen vinden wij eigenlijk geen optie. Plasjes geen probleem en wc papier ook liever niet, daar hebben we een apart bakje voor. Los daarvan, je zal maar degene zijn die het chemisch toilet moet legen. ... Ik ben dat niet kan ik je wel vertellen 🤢

Maar wat dan? .... in de bosjes is ook niet zo netjes.

Helaas zat er niets anders op dan hopen dat je tijdig ergens was, waar dit dagelijks ritueel geen probleem zou zijn. (Uiteraard bij voorkeur thuis :-) ..)

Maar gister kwam het verlossende woord.. Vanaf 15 juni mogen we weer .. de vlag is uit, de linten mogen bijna opgeborgen en het wc papier is ingekocht. Beetje jammer dat het de 15e is, dus NA het weekend ipv er voor. Maar goed.. elke dag is winst ten opzichte van 1 juli. En 1 weekend met gierende banden naar huis overleven we ook nog wel 😜😜

Comments

Popular posts from this blog

Dierenliefde...

Zoals jullie misschien wel weten zijn we al heel wat jaren in het bezit van huisdieren. Honden, vissen katten..  Ik heb een jaar of 10 een cattery gehad en uiteindelijk ben ik daar mee gestopt. Mensen vragen mij wel eens, mis je het niet? Maar om eerlijk te zijn kan ik volmondig nee zeggen. Natuurlijk mis ik die kleine frummeltjes, die mooie momenten tijdens de geboorte. Dat je moederpoes bij kan staan en ze al haar vertrouwen aan jou geeft. Dat geeft een band voor altijd wat niemand me meer af kan pakken. Maar ik zeg nee omdat het me ook veel stress en verdriet heeft gebracht en dat was voor mij gewoon veel te zwaar.   Nou ben ik er niet echt mee opgegroeid, de liefde voor dieren. Mijn moeder was altijd wel een dierenvriend, maar mijn vader helemaal niet. Zelf was ik altijd al gek op alle dieren. Paarden vooral.. ooit wilde ik er een voor mijzelf. Maar tot op heden is dat nog niet gelukt.... Maar goed.. je kunt niet alles hebben en we moeten realistisch blijven. Gelukkig...

Weg naar verlossing...

24 mei, 2020 Eigenlijk ben ik nooit echt tevreden geweest met mijzelf en daarmee bedoel ik mijn uiterlijk … Eigenlijk is dat niet helemaal waar. Ik denk dat het tot een jaar of 12/13 prima was. Het begon met een brilletje, een opmerking hier en daar. Het pesten op de lagere school in de laatste klas. Ik denk dat dit alles bijgedragen heeft aan mijn onzekerheid. Achteraf heb ik het me allemaal veel te veel aangetrokken. Maar zeg dat maar eens aan een meisje van die leeftijd. Die ziet dat niet...helaas. Had ik het maar gezien, dan was het allemaal anders gelopen. Ik heb jaren gekampt met een eetstoornis, wat begon op mijn 17e. Inmiddels heb ik het wel onder controle, maar soms komt dat stemmentje weer om de hoek en dan valt het niet altijd mee. Ik denk dat je een eetstoornis voor life hebt, niet voor even helaas.  Om mijn verhaal niet te lang te maken..maken we even een sprongetje. Na 3 kinderen, inclusief lang borstvoeding geven. Waren mijn boobies niet meer wat het geweest was....