Skip to main content

Wie wat waar....






Een stukje over jezelf  is altijd handig om mee te beginnen... dus ja, wat ik zal ik zeggen.
Ik ben dus Angelique, getrouwd met Rink moeder van 3 volwassen kinderen en een bonus dochter. Tevens oma van 2 geweldige kleinkinderen. 

Ik hou altijd al wel van schrijven, eerder had ik al een blog, deze ging voornamelijk over mijn kattenperikkelen. Op een gegeven moment werd me dat te eenzijdig en kwam de klad er in. 

Dus bij deze dus een nieuwe poging. Ik zal voornamelijk schrijven over mijn leven. Misschien niet bijster interessant maar dat maakt niet uit, als ik mijn ei maar kwijt kan ;-) 
Het zal voornamelijk gaan over mijn (nieuwe)leven hier in Drenthe, mijn katjes, het paardrijden, het kamperen, mountainbiken en wandelen in de natuur, misschien ook wel over werk, maar dat bij voorkeur zo min mogelijk. Maar misschien ook mijn struggle, want laten we eerlijk zijn... ook mijn leven is niet zo mooi als het soms lijkt op facebook of instagram. 

Dus... lees als je het leuk vindt en ga er aan voorbij als je er niets mee hebt.... 


Comments

Popular posts from this blog

Dierenliefde...

Zoals jullie misschien wel weten zijn we al heel wat jaren in het bezit van huisdieren. Honden, vissen katten..  Ik heb een jaar of 10 een cattery gehad en uiteindelijk ben ik daar mee gestopt. Mensen vragen mij wel eens, mis je het niet? Maar om eerlijk te zijn kan ik volmondig nee zeggen. Natuurlijk mis ik die kleine frummeltjes, die mooie momenten tijdens de geboorte. Dat je moederpoes bij kan staan en ze al haar vertrouwen aan jou geeft. Dat geeft een band voor altijd wat niemand me meer af kan pakken. Maar ik zeg nee omdat het me ook veel stress en verdriet heeft gebracht en dat was voor mij gewoon veel te zwaar.   Nou ben ik er niet echt mee opgegroeid, de liefde voor dieren. Mijn moeder was altijd wel een dierenvriend, maar mijn vader helemaal niet. Zelf was ik altijd al gek op alle dieren. Paarden vooral.. ooit wilde ik er een voor mijzelf. Maar tot op heden is dat nog niet gelukt.... Maar goed.. je kunt niet alles hebben en we moeten realistisch blijven. Gelukkig...

Weg naar verlossing...

24 mei, 2020 Eigenlijk ben ik nooit echt tevreden geweest met mijzelf en daarmee bedoel ik mijn uiterlijk … Eigenlijk is dat niet helemaal waar. Ik denk dat het tot een jaar of 12/13 prima was. Het begon met een brilletje, een opmerking hier en daar. Het pesten op de lagere school in de laatste klas. Ik denk dat dit alles bijgedragen heeft aan mijn onzekerheid. Achteraf heb ik het me allemaal veel te veel aangetrokken. Maar zeg dat maar eens aan een meisje van die leeftijd. Die ziet dat niet...helaas. Had ik het maar gezien, dan was het allemaal anders gelopen. Ik heb jaren gekampt met een eetstoornis, wat begon op mijn 17e. Inmiddels heb ik het wel onder controle, maar soms komt dat stemmentje weer om de hoek en dan valt het niet altijd mee. Ik denk dat je een eetstoornis voor life hebt, niet voor even helaas.  Om mijn verhaal niet te lang te maken..maken we even een sprongetje. Na 3 kinderen, inclusief lang borstvoeding geven. Waren mijn boobies niet meer wat het geweest was....