Liekepiekster

Ken je die term toevallig? ... Micro geluk?  Ooit, een paar jaar geleden kende ik iemand die maar weinig van haar erf kwam en het vooral moest hebben van de kleine dingen in het leven. Ze noemde deze momentjes micro gelukjes en sindsdien heb ik dat eigenlijk over genomen.  Met name als het even niet lekker gaat is het soms best fijn als je stil kan staan bij deze hele kleine dingen. Nu gaat het met mij al een hele tijd niet zo lekker en grotendeels probeer ik dat te negeren... Maar soms is dat lastig, ik verval dan in chagerijnigheid, mopperigheid en negativiteit.. Het is ook best lastig als je hele korte nachten maakt met continu pijn.. dan rust je gewoonweg niet uit.. en ik blijf dat onuitstaanbaar vinden... raar he? Maar goed, ik had het over die gelukjes en niet over die slapeloze nachten... ;-) Zoals menig facebook volger wel gezien heeft was ik vorige week op vakantie. Een weekje kamperen met mijn lief in het mooie Twentse land. Winterkamperen is misschien nog iets te en...

 Nou.. het is inmiddels alweer half september.. nog 2 weekjes te gaan en dan is het kampeer seizoen voorbij. Ondanks de corona en mijn herstel hebben we een heerlijke zomer gehad zo vlak bij huis. Om me heen zijn andere vaste gasten hun tijdelijke huis aan het schoonmaken en opruimen. Ieder in zijn eigen tempo en manier. Achter op het veld waren ze er makkelijk mee. De auto met aanhangwagen werd voor gereden, de voortent werd er afgetrokken en stoelen en tafel werden met een boog op de kar gesmeten. Bij aankomst een paar maanden terug ging het eigenlijk net zo, maar dan andersom. Gister kwamen ze terug en gingen ze met gierende banden het terrein af.  Naast me zijn ze al weken bezig, elke dag een beetje en tot in de puntjes.. geen kiertje wordt overgeslagen. Manlief van achter in de 70 staat onder aan de trap. Vrouwlief staat op de trap wiebelend het dak schoon te maken.  Rink en ik hebben alles in een avond gedaan zo’n twee weken geleden. Ook netjes.. maar snel. Nu hebbe...

Ik zou graag willen zeggen dat ik heel sportief ben. Helaas moet ik bekennen dat dat een beetje overdreven zou zijn. Ik kan wel zeggen dat ik al heel veel verschillende sporten heb gedaan. Zoals bijvoorbeeld ballet.. ik vond het pakje leuk, maar dat dansen was niks voor mij. Niet dat ik het niet kon hoor. Ik ben er inmiddels wel achter dat het niet uitmaakt welke sport ik doe, ik ben overal gemiddeld goed in. Maargoed... ballet dus, daarna voetbal, maar daar moest ik veel te veel voor rennen... Gelukkig vonden ze mij als doelman zeer geschikt. Maar ik vond die harde ballen die op mij afkwamen dan weer geen succes. Dus dat was het einde van mijn voetbalcarrière. Vervolgens werd het atletiek, waterpolo, tafeltennis, badminton, zwemmen, sportschool etc.. etc.. Allemaal geinig voor een paar keer, maar net als veel dingen in mijn leven. Ik ben er snel op uitgekeken.  Toch zijn er heus wel een paar dingen die ik echt heel leuk vind. Skiën bijvoorbeeld... beetje jammer dat ik daarvoor in ...

Zoals jullie misschien wel weten zijn we al heel wat jaren in het bezit van huisdieren. Honden, vissen katten..  Ik heb een jaar of 10 een cattery gehad en uiteindelijk ben ik daar mee gestopt. Mensen vragen mij wel eens, mis je het niet? Maar om eerlijk te zijn kan ik volmondig nee zeggen. Natuurlijk mis ik die kleine frummeltjes, die mooie momenten tijdens de geboorte. Dat je moederpoes bij kan staan en ze al haar vertrouwen aan jou geeft. Dat geeft een band voor altijd wat niemand me meer af kan pakken. Maar ik zeg nee omdat het me ook veel stress en verdriet heeft gebracht en dat was voor mij gewoon veel te zwaar.   Nou ben ik er niet echt mee opgegroeid, de liefde voor dieren. Mijn moeder was altijd wel een dierenvriend, maar mijn vader helemaal niet. Zelf was ik altijd al gek op alle dieren. Paarden vooral.. ooit wilde ik er een voor mijzelf. Maar tot op heden is dat nog niet gelukt.... Maar goed.. je kunt niet alles hebben en we moeten realistisch blijven. Gelukkig...

Het is nog vroeg..of ik bedoel.. het was weer vroeg. Tijd is natuurlijk subjectief, eigenlijk heb ik nog amper geslapen, tig keer wakker en blij dat het weer ochtend was. Normaliter beginnen de vogeltjes al om een uur of 4 te fluiten en te zingen. Maar “vanmorgen” was het vooral de regen die ik hoorde kletteren op het dak van caravan en voortent. Ik besluit er maar samen met Rink om kwart voor zes uit te gaan. Theetje drinken en journaal kijken. Het weer voorspelt niet veel goeds. Ik moet denken aan al die arme mensen die in hun tentje met kleine kinderen ergens in Nederland op een camping staan. Na een dag ben je hier wel flauw van kan ik je zeggen. Ik niet, ik voel me verwend, gezegend.. en zet de kachel lekker aan, maak koffie en ga me bedenken wat ik deze lange natte dag eens ga doen.  Straks eerst even een poosje werken. Inmiddels ben ik weer begonnen en het gaat de ene dag beter dan de andere dag. Maar ik ben blij dat ik er weer langzaamaan de draad weer aan het oppakken ben....

Zelf acceptatie.. Mijn nieuwe lijf begint al aardig te wennen. Ik moet zeggen dat het best mooi is geworden. Rink, mijn lief zegt nog wel eens.. ik snap best dat het moeilijk is. Maar eigenlijk valt het best mee. Ik ben vrij nuchter en het is gewoon zoals het is.. dit is mijn nieuwe ik en dat is best ok. Ik weet zeker dat er vrouwen zijn die het minder getroffen hebben.. zelfs zonder littekens. Dus is er geen ruimte om daar over te zeuren en te klagen.  Want dat laatste doe ik naar mijn inziens al meer dan genoeg. Dagelijks heb ik pijn, ben ik vermoeid, tot ik er beroerd van wordt. Het minste wat ik doe lijd tot een uitputtingslag. Ik wordt daar soms ook wel verdrietig van, ik ben nog zo jong, maar voel me vaak 80. Ik probeer wel hoor. Zoals van de week. Stukje fietsten.. heerlijk, half uurtje wandelen (wat al iets minder was) of even een uurtje naar de paarden. Niet eens rijden, maar gewoon ff kletsen, (te lang) staan en kwartiertje longeren.. Ik wil het niet opgeven en stil zitte...